Weer op inkoop en geen open dagen
Nu de corona regels versoepeld zijn en er zoveel meer mag, wordt het ook voor mij tijd om uit mijn comfort zone te komen.
Voor het eerst weer voorzichtig op inkoop. Stijn gaat mee, maar we rijden allebei in onze eigen auto, omdat hij nog verder gaat als ik weer naar huis gaat en omdat we ons anders niet aan die anderhalve meter afstand kunnen houden.
Ik ga niet helemaal ontspannen de deur uit. Ik denk aan de toiletten waar ik onderweg ongetwijfeld gebruik van moet maken. Het is niet altijd even hygiënisch bij de adresjes waar ik kom. Dat is normaal gesproken al zo’n dingetje voor mij.
Omdat handelaren en antiquairs de afgelopen periode niet veel hebben kunnen kopen, is het aanbod niet groot. Maar ik vind toch een par mooie items die je de komende weken op mijn website aan zult treffen.
We komen bij een brocante marktje uit. Het is zeer kleinschalig en omdat alles er goed geregeld uitziet, wagen we de gok.
Natuurlijk spiek ik gelijk hoe het hier met toiletten gesteld is. Er staan twee van die dixies. Daar huiver ik op zich al van. Maar er zit een wc juffrouw bij, met een grote rol papier en desinfectie middel. Het stelt mij gerust dat er in het allerergste geval een oplossing is voor mij.
Men heeft hier met pijlen op de grond en lange linten duidelijke looproutes gemaakt. Bij de ingang zit een meisje dat elke bezoeker telt, zodat er niet teveel mensen op het plein komen. Een mondkapje is verplicht en als je er zelf geen hebt, krijg je er een aangeboden door de organisatie.
We zijn er 5 minuten voor openingstijd en iedereen wacht netjes achter het lint, in een rij op gepaste afstand. Ik voel me hier redelijk veilig. Dan gaat het lint aan de kant en het misschien wel onvermijdelijke gebeurt…De bezoekers blijven ineens niet meer op afstand van elkaar, ze lijken looproute en afstand te vergeten. Er worden mensen aan de kant geduwd, er wordt voorgekropen, tegen de richting ingelopen, linten worden stuk getrokken en vertrapt. Het lijkt alsof ik de enige ben die hier moeite mee heeft. Ik ben de enige die er nog staat, worstelend met wat ik moet doen. Stijn is al doorgelopen en ik besluit nog even te wachten.
Ik kijk rond naar wat er allemaal gebeurt en ik zie dat de toiletjuf een sigaretje opsteekt. Een meneer maakt gebruik van het toilet. Na een tijdje komt hij weer naar buiten. De toiletjuf rookt nog even door en gaat dan met de sigaret tussen haar lippen een kijkje in het toilet nemen. Ze gebruikt geen doekje noch desinfectie middel. Blijkbaar is ze tevreden zo. Ze doet de deur weer dicht en pakt de sigaret tussen duim en wijsvinger. Ondertussen is Stijn ook weer terug. We besluiten alleen nog onze vaste adresjes te bezoeken.
Nu heb ik nog eens een keer gezien hoe moeilijk het in praktijk is om de afstand te houden. Om die reden gaan mijn Zomer open dagen op 4 en 5 juli zeker niet door, want die anderhalve meter is in ons huis en in mijn winkel onmogelijk.
Als thuis de kinderen en kleinkinderen frietjes komen eten, gaat dat prima… op afstand en met een fris toilet en heel veel desinfectiemiddel
Voor het eerst weer voorzichtig op inkoop. Stijn gaat mee, maar we rijden allebei in onze eigen auto, omdat hij nog verder gaat als ik weer naar huis gaat en omdat we ons anders niet aan die anderhalve meter afstand kunnen houden.
Ik ga niet helemaal ontspannen de deur uit. Ik denk aan de toiletten waar ik onderweg ongetwijfeld gebruik van moet maken. Het is niet altijd even hygiënisch bij de adresjes waar ik kom. Dat is normaal gesproken al zo’n dingetje voor mij.
Omdat handelaren en antiquairs de afgelopen periode niet veel hebben kunnen kopen, is het aanbod niet groot. Maar ik vind toch een par mooie items die je de komende weken op mijn website aan zult treffen.
We komen bij een brocante marktje uit. Het is zeer kleinschalig en omdat alles er goed geregeld uitziet, wagen we de gok.
Natuurlijk spiek ik gelijk hoe het hier met toiletten gesteld is. Er staan twee van die dixies. Daar huiver ik op zich al van. Maar er zit een wc juffrouw bij, met een grote rol papier en desinfectie middel. Het stelt mij gerust dat er in het allerergste geval een oplossing is voor mij.
Men heeft hier met pijlen op de grond en lange linten duidelijke looproutes gemaakt. Bij de ingang zit een meisje dat elke bezoeker telt, zodat er niet teveel mensen op het plein komen. Een mondkapje is verplicht en als je er zelf geen hebt, krijg je er een aangeboden door de organisatie.
We zijn er 5 minuten voor openingstijd en iedereen wacht netjes achter het lint, in een rij op gepaste afstand. Ik voel me hier redelijk veilig. Dan gaat het lint aan de kant en het misschien wel onvermijdelijke gebeurt…De bezoekers blijven ineens niet meer op afstand van elkaar, ze lijken looproute en afstand te vergeten. Er worden mensen aan de kant geduwd, er wordt voorgekropen, tegen de richting ingelopen, linten worden stuk getrokken en vertrapt. Het lijkt alsof ik de enige ben die hier moeite mee heeft. Ik ben de enige die er nog staat, worstelend met wat ik moet doen. Stijn is al doorgelopen en ik besluit nog even te wachten.
Ik kijk rond naar wat er allemaal gebeurt en ik zie dat de toiletjuf een sigaretje opsteekt. Een meneer maakt gebruik van het toilet. Na een tijdje komt hij weer naar buiten. De toiletjuf rookt nog even door en gaat dan met de sigaret tussen haar lippen een kijkje in het toilet nemen. Ze gebruikt geen doekje noch desinfectie middel. Blijkbaar is ze tevreden zo. Ze doet de deur weer dicht en pakt de sigaret tussen duim en wijsvinger. Ondertussen is Stijn ook weer terug. We besluiten alleen nog onze vaste adresjes te bezoeken.
Nu heb ik nog eens een keer gezien hoe moeilijk het in praktijk is om de afstand te houden. Om die reden gaan mijn Zomer open dagen op 4 en 5 juli zeker niet door, want die anderhalve meter is in ons huis en in mijn winkel onmogelijk.
Als thuis de kinderen en kleinkinderen frietjes komen eten, gaat dat prima… op afstand en met een fris toilet en heel veel desinfectiemiddel