Verdriet en geluk

Ik wil schrijven over het heerlijke weer, over de prachtige roos met een doorsnede van wel 15 cm, over de bloeiende pioenen, die ik overigens wel de meest mooie bloemen vind die het geeft en over het prachtige antieke speelgoedwinkeltje dat Stijn meebracht. Die ondanks deze bizarre tijd zijn best doet om hier en daar nog wat mooie spulletjes voor mij tevoorschijn te toveren.
Maar dan stuurt ze mij een berichtje, over een brocante kwestie. Het is niet de eerste keer dat ze dit doet en dit maal trekt mijn incasseringsvermogen het niet meer. Dit keer heeft ze mij gekwetst en voel ik mij gebruikt.
ik voel de tranen branden als ik haar bericht gelezen heb en ineens doet die enorme roos er niet meer toe en lijken de pioenrozen heel gewoontjes. Even lijkt het minder zonnig ook. Het is nog vroeg in de ochtend en dadelijk zet ik alle nieuwe brocante en antieke producten online. Maar met minder enthousiasme dan anders.
Ik probeer me te vermannen, maar het gebeuren blijft door mijn hoofd spoken en het lijkt mij in z’n macht te hebben, het geeft het welbekende vervelende buikgevoel. Ik wil het van me afzetten, het is immers maar een zakelijke kwestie. Maar toch gaat het zoveel verder en dieper dan dat…
En voor de zoveelste keer blijkt  dat als vertrouwen je basis is en je daarop vaart, het je heel kwetsbaar maakt. Misschien ben ik toch te naïef en moet ik zakelijker zijn en minder emotioneel.  Maar hoe doe ik dat? Hoe kan ik nog met passie werken als ik mij los moet maken van gevoelens? Soms moet ik blijkbaar mijn hoofd stoten om daarna weer fris verder te kunnen.
Intussen hebben we erover gepraat en is de lucht geklaard. Maar toch heeft mijn vertrouwen een knauw gekregen.
En nee ik laat haar niet barsten. Zo zit het leven volgens mij niet in elkaar. Ze blijft welkom. Ik koester mijn contacten en soms hoort daar ook een pijnlijke ervaring bij.
En nu schijnt de zon weer. Ik meet de doorsnede van de enorme roos  en ja ze is echt nog groter dan ik schatte, 19 cm!  Ze ruikt naar vroeger en doet me denken aan lang vervlogen tijden. Ik geniet nog even van het prachtige speelgoedwinkeltje vol kleine spulletjes en stiekem heb ik er even mee gespeeld.
Vandaag zou mijn schoonmoeder jarig zijn geweest. Wat zou ze genoten hebben van deze heerlijke dag en omdat ze niet meer kan genieten in de tuin, bracht ik een beetje tuingeluk bij haar.

Laat een reactie achter

Opmerkingen moeten worden goedgekeurd voordat ze worden gepubliceerd