Van de hak op de tak

Als eenmaal de kerst uit het huis is, begin ik mij te verheugen op het komende voorjaar. Het duurt nog een poosje, maar toch… Heel voorzichtig beginnen de dagen te lengen, de eerste tekenen zullen zich binnenkort aankondigen. Deze gedachte zorgt ervoor dat ik heel veel zin krijg om met de paasbrocante aan de slag te gaan; alles even bekijken, sorteren en prijzen. Ik pik de data voor de voorjaars open dagen die  die weer online plaats zullen vinden. 20 en 21 maart is het alweer zover. Met mijn nieuwe website wordt het dan hopelijk wat minder chaos dan de vorige keer. Maar het is wat het is.
Als ik tussen de paasspullen aan het kijken ben, bedenk ik mij dat het eigenlijk de bedoeling was dat ik producten ging fotograferen voor op mijn website. Doordat ik altijd zo afdwaal van wat ik aan het doen ben, zo van de ‘hak op de tak spring’ klopt er nooit iets van mijn gemaakte planning.
Misschien herken je het wel, dat altijd afgeleid worden door iets anders ‘onderweg’.
maar goed, ik verman me aan ga weer aan de slag met fotograferen wat ik overigens heel graag doe. Als ik bezig ben met het fotograferen van de antieke bakvormen krijg ik ineens heel veel zin om een lekkere ouderwetse tulband in zo’n antieke vorm te bakken. Ik laat het mes weer in het varken steken en begin met het grondig schoonmaken van de vorm. Ik zoek een lekker recept tussen mijn ‘antieke’ recepten.  Men zegt dat gebak uit zo’n vorm veel lekkerder is dan een nieuwe vorm met tefal laag of nog erger, uit een siliconen vorm. Het wordt een tulband op basis van karnemelk in plaats van boter. Vroeger werd dit zo gebakken uit armoede. Karnemelk was goedkoper dan boter. De dame waarvan ik ooit het recept kreeg, beweert dat het veel lekkerder is dan boter.
En even later staat de tulband in de oven. Het ruikt heerlijk.
Ondertussen pak ik de draad weer op en ga ik verder met fotograferen. Tegen het einde van de baktijd, komt er nog een heerlijke topping op de cake, maar dat is niet noodzakelijk.
Opeens denk ik aan het schattige antieke papier maché haasje dat Stijn meebracht voor de open dagen verkoop.
Het is zo klein, zo oud en zo leuk. Ik twijfel of ik het wel zal verkopen. Ik weet het nog niet,. Gelukkig heb ik nog even de tijd om te twijfelen.
De tulband is klaar en hij ziet er heerlijk uit.
Inmiddels is de ochtend voorbij en ben ik nog geen tien foto’s verder. Weg planning voor vandaag, zoals dat elke dag gaat.
DE tulband gaat voor het grootste gedeelte met Stijn mee naar het werk, daar zullen wel genoeg afnemers zijn.
Een Stukje blijft hier voor Jos en ik wil zelf ook even een hapje proeven. Een plake gebruik ik later om een mooie foto voor bij het recept op mijn website te plaatsen.
Als ik er later op de dag een foto van wil maken, is nog een stompje met wat kruimeltjes over. Zouden we dan toch echt een muisje in huis hebben?
Het recept van dit heerlijke gebak vind je op mijn website
De zon schijnt door het raam en ik neem even de tijd om van de schaarse zonnestralen te genieten. In mijn hoofd borrelen allemaal nieuwe ideeën. En die ontstaan alleen als ik mij niet aan een strakke planning houd. Dat ‘van de hak op de tak springen’ heeft ook zo zijn voordelen…