Uit de oude doos
Als ik het antieke herbarium zie liggen, maakt mijn hart een sprongetje. Wat houd ik hier van en ik zag het nog nooit eerder. Ik houd van de sfeer de geur en alles wat er nog meer omheen hangt.
Wat een mooie kaft en de gedroogde bladeren en bloemen zijn zo mooi behouden. Dit geheel zal ongeveer honderd jaar oud zijn.
In gedachten zie ik voor me hoe iemand met veel zorg en liefde dit alles geplukt heeft en met veel zorg gedroogd heeft om het vervolgens in dit boek te plakken.
Ik zie een jonge dame voor me met een grote zonnehoed met wapperende linten en een mand in haar armen waar ze de geplukte vondsten voorzichtig in legt om er vervolgens thuis mee aan de slag te gaan.
Het doet me denken aan mijn eigen herbarium dat ik ooit maakte. Ik deed toen een opleiding voor kleuterleidster en we kregen als opdracht het maken van een herbarium. Eerst leerden we planten en bloemen determineren aan de hand van een boekje. Toen ik er eenmaal mee aan de slag ging, kon ik niet meer stoppen. Het was geweldig om te doen en het maakte mijn hoofd helemaal leeg. Ik heb heel wat uren in bermen op landweggetjes en aan bosranden rondgelopen met mijn boekje en een mandje. Mijn vader maakte een mooie bloemenpers voor mij. Ik weet nog precies hoe mijn herbarium eruit zag.
Op zwarte papieren bladeren plakte ik de gedroogde planten en bloemen en in mooie witte letters schreef ik de Latijnse namen eronder.
En zo belandde ik enkele dagen geleden op zolder om het te zoeken. Helaas kon ik het nergens meer vinden. Zou ik het dan toch ooit weg gedaan hebben. Ik krijg ineens een enorm spijtgevoel. Ik zie nu hoe kostbaar het is om zoiets te bewaren.
Ik heb werkelijk overal gekeken, in alle oude dozen, maar ik ben het nergens tegengekomen.
En tussen het stof en de spinnenwebben vond ik in een van die oude dozen wel nog de gedichtenbundels die ik in diezelfde tijd maakte.
Ook dit waren opdrachten van de opleiding. Ik was vergeten dat ik ze ooit maakte.
Wat heb ik deze boekjes met veel plezier gemaakt.
En in een keer komt die tijd weer terug, zomaar uit de oude doos.
Aan al die gedichten kleven herinneringen; mooie en minder mooie… zoals dat gaat in het leven.
En als je mij een beetje kent ondertussen, dan weet je dat het vinden van deze boekjes en al die herinneringen, aanleiding zijn tot heel veel mijmeren. En ineens is er zomaar de ochtend voorbij.
Zo zal het antieke herbarium ook wel vol zitten met allerlei herinneringen en dat is denk ik ook wat ik zo mooi vind aan zoiets. Het is zoveel meer dan een te verkopen product; herinneringen uit een oude doos…
Wat een mooie kaft en de gedroogde bladeren en bloemen zijn zo mooi behouden. Dit geheel zal ongeveer honderd jaar oud zijn.
In gedachten zie ik voor me hoe iemand met veel zorg en liefde dit alles geplukt heeft en met veel zorg gedroogd heeft om het vervolgens in dit boek te plakken.
Ik zie een jonge dame voor me met een grote zonnehoed met wapperende linten en een mand in haar armen waar ze de geplukte vondsten voorzichtig in legt om er vervolgens thuis mee aan de slag te gaan.
Het doet me denken aan mijn eigen herbarium dat ik ooit maakte. Ik deed toen een opleiding voor kleuterleidster en we kregen als opdracht het maken van een herbarium. Eerst leerden we planten en bloemen determineren aan de hand van een boekje. Toen ik er eenmaal mee aan de slag ging, kon ik niet meer stoppen. Het was geweldig om te doen en het maakte mijn hoofd helemaal leeg. Ik heb heel wat uren in bermen op landweggetjes en aan bosranden rondgelopen met mijn boekje en een mandje. Mijn vader maakte een mooie bloemenpers voor mij. Ik weet nog precies hoe mijn herbarium eruit zag.
Op zwarte papieren bladeren plakte ik de gedroogde planten en bloemen en in mooie witte letters schreef ik de Latijnse namen eronder.
En zo belandde ik enkele dagen geleden op zolder om het te zoeken. Helaas kon ik het nergens meer vinden. Zou ik het dan toch ooit weg gedaan hebben. Ik krijg ineens een enorm spijtgevoel. Ik zie nu hoe kostbaar het is om zoiets te bewaren.
Ik heb werkelijk overal gekeken, in alle oude dozen, maar ik ben het nergens tegengekomen.
En tussen het stof en de spinnenwebben vond ik in een van die oude dozen wel nog de gedichtenbundels die ik in diezelfde tijd maakte.
Ook dit waren opdrachten van de opleiding. Ik was vergeten dat ik ze ooit maakte.
Wat heb ik deze boekjes met veel plezier gemaakt.
En in een keer komt die tijd weer terug, zomaar uit de oude doos.
Aan al die gedichten kleven herinneringen; mooie en minder mooie… zoals dat gaat in het leven.
En als je mij een beetje kent ondertussen, dan weet je dat het vinden van deze boekjes en al die herinneringen, aanleiding zijn tot heel veel mijmeren. En ineens is er zomaar de ochtend voorbij.
Zo zal het antieke herbarium ook wel vol zitten met allerlei herinneringen en dat is denk ik ook wat ik zo mooi vind aan zoiets. Het is zoveel meer dan een te verkopen product; herinneringen uit een oude doos…