OP werkvakantie
De afgelopen tijd kwam het een paar keer voor, een werkvakantie. Een dag of 4 tot 5 op brocante inkoop afgewisseld met ontspanning. En dat beviel heel goed.
In de vroege ochtend op pad en later op de dag, na gedane arbeid, heerlijk ontspannen.
In eerste instantie wil de inkoop niet vlotten en als ik op drie plekken ben geweest heb ik nauwelijks iets in de auto. Het lijkt wel of de mooie spulletjes op zijn.
Ik moet nu opletten dat ik niet minder kritisch word en de verkeerde producten in ga kopen waar ik dan later weer spijt van krijg.
Ik vraag me af he dit verder moet en ik zie het al helemaal voor me dat ik moet ophouden met mijn webshop bij gebrek aan nieuwe vondsten. De moed zakt in mijn schoenen als ik voor de zoveelste keer vroeg opgestaan ben en nauwelijks iets kan kopen. Laat staan iets leuks waar ik blij van word.
Ik hoor mezelf diep zuchten en ik kan er niets aan doen. En juist als ik het op wil geven, vraagt een aardige stem aan mij wat er aan de hand is. Op dat moment zit ik op mijn hurken, dus het eerste wat ik zie zijn open schoenen met mooi gelakte nagels. Het zijn sleehakken; ‘nee , het zal toch niet waar zijn..’ denk ik bij mezelf. En ja hoor, het is de dame met de sleehakken die ik al heel lang niet meer ben tegen gekomen en die eerder altijd vrij onaardig deed. Ik was haar bijna vergeten, maar hier staat ze dan.
Ze draagt dus nog altijd de sleehakken. Ze is wat minder opgetut dan eerder, waardoor ze er vriendelijker uitziet.
Ze kijkt me aan en vraagt of ze ergens mee kan helpen. Ik leg haar uit waar die zware zucht vandaan kwam. Zij weet nog wel een leuk adresje voor mij zegt ze. Dat vind ik een sympathiek gebaar en ineens zie ik haar met andere ogen.
Ik bedank haar vriendelijk en even later rijd ik naar het door haar aangereikt adresje
En warempel, ze heeft gelijk!
Hier kan ik mijn hart ophalen. Ik word hier zo blij van. Ik koop mooie producten, waar ik van houd en die ik graag aan mijn collectie toevoeg.
Alsof het weer eens zo moet zijn, vind ik op de terugweg nòg een nieuw adresje. En zo komt er toch altijd weer een oplossing op mijn pad.
Op de foto’s die ik hierbij toevoeg zie je producten die ik deze week woensdag 2 augustus om 9.30 uur online ga zetten. Maar er zijn ook foto’s bij met producten die voor de Winterfair op 11 en 12 november bedoeld zijn, zoals de kroontjes en het hertje.
Ik wilde eigenlijk maar één foto plaatsen om een indruk te krijgen voor komende Website Update, maar ik kon het niet laten om ook dat kleine spiegelkastje alvast op de foto te zetten en dat houten doosje met springend hert.je Daar word ik zo blij van, van dit soort producten
Ik kan mijn webshop weer fijn aanvullen en voor mij Winterfair begint het al aardig vol te raken, dus zet de data van 11 en 12 november maar alvast in je agenda.
Morgen plaats ik meer foto’s voor de Website Update van woensdag 2 augustus.
In de vroege ochtend op pad en later op de dag, na gedane arbeid, heerlijk ontspannen.
In eerste instantie wil de inkoop niet vlotten en als ik op drie plekken ben geweest heb ik nauwelijks iets in de auto. Het lijkt wel of de mooie spulletjes op zijn.
Ik moet nu opletten dat ik niet minder kritisch word en de verkeerde producten in ga kopen waar ik dan later weer spijt van krijg.
Ik vraag me af he dit verder moet en ik zie het al helemaal voor me dat ik moet ophouden met mijn webshop bij gebrek aan nieuwe vondsten. De moed zakt in mijn schoenen als ik voor de zoveelste keer vroeg opgestaan ben en nauwelijks iets kan kopen. Laat staan iets leuks waar ik blij van word.
Ik hoor mezelf diep zuchten en ik kan er niets aan doen. En juist als ik het op wil geven, vraagt een aardige stem aan mij wat er aan de hand is. Op dat moment zit ik op mijn hurken, dus het eerste wat ik zie zijn open schoenen met mooi gelakte nagels. Het zijn sleehakken; ‘nee , het zal toch niet waar zijn..’ denk ik bij mezelf. En ja hoor, het is de dame met de sleehakken die ik al heel lang niet meer ben tegen gekomen en die eerder altijd vrij onaardig deed. Ik was haar bijna vergeten, maar hier staat ze dan.
Ze draagt dus nog altijd de sleehakken. Ze is wat minder opgetut dan eerder, waardoor ze er vriendelijker uitziet.
Ze kijkt me aan en vraagt of ze ergens mee kan helpen. Ik leg haar uit waar die zware zucht vandaan kwam. Zij weet nog wel een leuk adresje voor mij zegt ze. Dat vind ik een sympathiek gebaar en ineens zie ik haar met andere ogen.
Ik bedank haar vriendelijk en even later rijd ik naar het door haar aangereikt adresje
En warempel, ze heeft gelijk!
Hier kan ik mijn hart ophalen. Ik word hier zo blij van. Ik koop mooie producten, waar ik van houd en die ik graag aan mijn collectie toevoeg.
Alsof het weer eens zo moet zijn, vind ik op de terugweg nòg een nieuw adresje. En zo komt er toch altijd weer een oplossing op mijn pad.
Op de foto’s die ik hierbij toevoeg zie je producten die ik deze week woensdag 2 augustus om 9.30 uur online ga zetten. Maar er zijn ook foto’s bij met producten die voor de Winterfair op 11 en 12 november bedoeld zijn, zoals de kroontjes en het hertje.
Ik wilde eigenlijk maar één foto plaatsen om een indruk te krijgen voor komende Website Update, maar ik kon het niet laten om ook dat kleine spiegelkastje alvast op de foto te zetten en dat houten doosje met springend hert.je Daar word ik zo blij van, van dit soort producten
Ik kan mijn webshop weer fijn aanvullen en voor mij Winterfair begint het al aardig vol te raken, dus zet de data van 11 en 12 november maar alvast in je agenda.
Morgen plaats ik meer foto’s voor de Website Update van woensdag 2 augustus.