Nooit meer hetzelfde
Ze is boos omdat de producten in haar winkelmandje ineens verdwenen waren toen ze nog aan het winkelen was in mijn webwinkel. Dat gebeurt wel eens vaker en dat is frustrerend, maar bij bijna elke webwinkel werkt dat zo. Ze is zo teleurgesteld en dat begrijp ik, maar het is niet anders. Normaal gesproken zou zo'n voorval en een boze klant mij een dag dwars zitten
Vandaag niet...
Mijn gedachten zijn bij haar, een lieve vriendin.
Ze zit aan het bed van haar echtgenoot die gaat sterven. Ze kan niets doen, alleen bij hem zijn en zijn hand vasthouden. Het lijkt iets kleins, maar zo waardevol. Ze wist al een tijdje dat dit moment zou komen, maar zo snel al.
Ik voel haar verdriet. De 'waarom' vraag steekt de kop weer op. Ik probeer deze vraag weg te duwen, maar hij blijft als een donkere dikke wolk in mijn hoofd hangen, terwijl ik zo goed weet dat daar nooit een antwoord op zal zijn.
Op zo'n dag realiseer ik mij het betrekkelijke van zoveel en nog meer dan anders neem ik me voor om het essentiële te blijven zien en niet vooruit te schuiven naar 'later'. En dat deden zij samen ook, ze hebben tot het laatste moment eruit gehaald wat erin zat en dat is zoiets moois, wat je voor altijd meeneemt.
Ik moet werken voor mijn webwinkel, maar het ontbreekt mij aan inspiratie. Ik kruip even dicht tegen Jos aan op de bank. We praten over het verdrietige gebeuren en ik denk aan haar en haar gezin. Ik zou haar willen troosten, maar ze woont te ver weg. We kennen elkaar al een tijd, maar we hebben elkaar maar enkele malen ontmoet.
Ik zie haar voor me, gebroken...
Het is nu een paar dagen wat stiller in mij, maar ondertussen gaat alles gewoon door, net als anders.
Voor haar niet, voor haar houdt alles op, staat het leven stil.
En als ze weer sterk genoeg is om de draad op te pakken, zal het nooit meer hetzelfde zijn, maar ze zal alle mooie herinneringenkoesteren in haar hart en ondertussen fluit het meesje dat zojuist naar binnen vloog zijn dagelijks lied..