Maandag
Op de maandag heb ik normaal gesproken geen ruimte voor ontspanning. Dan ben ik erg druk met fotograferen en het typen van de info bij de producten die ik op de dinsdag online plaats. Ongeveer honderdvijftig foto’s maken en 40 stukjes schrijven neemt veel tijd in beslag. Meestal ben ik pas laat in de avond klaar. Gelukkig doe ik dat alles graag.
Maar deze week had ik in het weekend al heel wat voorwerk gedaan en zo ben ik op tijd klaar. Dat geeft me ruimte om na het avondeten een stuk met Jos te fietsen. Wat een weelde op de maandag, een gewone werkdag.
Ik geniet van de mooie bermen waar de wilde bloemen en planten. weelderig bloeien en groeien. Wat wonen we toch in een mooie omgeving en wat is hier nog veel ongerepte natuur. We praten wat onder het fietsen, maar we zijn ook hele stukken stil omdat het zo rustgevend is. Zo mijmerend op de fiets komt ze ons tegenmoet fietsen. Ze heeft zo’n grote rieten mand voor op haar fiets. En die grote mand is helemaal gevuld met bloemen uit de bermen, echt helemaal propvol.
Ik weet het, je mag best eens wat plukken uit de natuur, wildplukken heet het. Vaak is dat onder begeleiding of ‘niet meer dan je nodig hebt’ . Maar dat is voor sommigen natuurlijk een vrijbrief.
Dit, wat de dame in kwestie deed, lijkt me niet helemaal de bedoeling. Als we dit met z’n allen gaan doen, blijft er niets meer over en zullen we de natuur ernstig verstoren.
Ze kijkt strak voor zich uit als ze voorbij fietst. Ik zou haar willen vragen waarom ze dit doet, maar ik wil niet als de betweterige juf overkomen, dus houd ik mijn mond. Ze weet zelf ook vast wel dat dit niet helemaal de bedoeling is.
Ik heb ook wel eens brandnetels geplukt voor de soep en vlierbloesem om siroop van te maken.
Ik laat het los en geniet verder van al het moois wat de natuur ons te bieden heeft.
Thuis pluk ik bloemen in onze tuin. Een klein beetje zodat ik natuurlijk balans in de tuin niet verstoor.
Een boeketje in een brocante vaasje, zomaar op een maandag…
Maar deze week had ik in het weekend al heel wat voorwerk gedaan en zo ben ik op tijd klaar. Dat geeft me ruimte om na het avondeten een stuk met Jos te fietsen. Wat een weelde op de maandag, een gewone werkdag.
Ik geniet van de mooie bermen waar de wilde bloemen en planten. weelderig bloeien en groeien. Wat wonen we toch in een mooie omgeving en wat is hier nog veel ongerepte natuur. We praten wat onder het fietsen, maar we zijn ook hele stukken stil omdat het zo rustgevend is. Zo mijmerend op de fiets komt ze ons tegenmoet fietsen. Ze heeft zo’n grote rieten mand voor op haar fiets. En die grote mand is helemaal gevuld met bloemen uit de bermen, echt helemaal propvol.
Ik weet het, je mag best eens wat plukken uit de natuur, wildplukken heet het. Vaak is dat onder begeleiding of ‘niet meer dan je nodig hebt’ . Maar dat is voor sommigen natuurlijk een vrijbrief.
Dit, wat de dame in kwestie deed, lijkt me niet helemaal de bedoeling. Als we dit met z’n allen gaan doen, blijft er niets meer over en zullen we de natuur ernstig verstoren.
Ze kijkt strak voor zich uit als ze voorbij fietst. Ik zou haar willen vragen waarom ze dit doet, maar ik wil niet als de betweterige juf overkomen, dus houd ik mijn mond. Ze weet zelf ook vast wel dat dit niet helemaal de bedoeling is.
Ik heb ook wel eens brandnetels geplukt voor de soep en vlierbloesem om siroop van te maken.
Ik laat het los en geniet verder van al het moois wat de natuur ons te bieden heeft.
Thuis pluk ik bloemen in onze tuin. Een klein beetje zodat ik natuurlijk balans in de tuin niet verstoor.
Een boeketje in een brocante vaasje, zomaar op een maandag…