Limburgse vlaai en Bosche bollen
Ooit kwam ze met hem naar huis, een echte Brabander. En vanaf die dag praatten we Nederlands als hij er was. Tenminste, dat probeerden we. Zij niet, ze bleef dialect praten als wij erbij waren. En na 'vallen en opstaan' leerde hij ons dialect verstaan. En als hij nu wel eens een woord dialect praat, hoor je toch dat het geen Limburger is. En zo is dat ook met gebak.
Max komt logeren en hij wil graag een Limburgse vlaai bakken, want zo krijg je er geen in Brabant. Dymphy heeft er al vaker een gekocht, daar bij hen in Brabant, maar hij smaakt niet zoals in Limburg. Veel minder lekker.
En zo ga ik in het weekend met Max aan de slag. Hij kiest voor de variant met kruimels en omdat hij appel zo lekker vindt en Jesse kersen, maken we twee verschillende helften.
Omdat Jos zo graag Bosche bollen heeft, niet zomaar een soes, maar de echte, brengt Max een échte Bosche bol mee. Het grappige is, dat waar je hier ook een soes met chocolade ( moorkop, maar dat woord mag ik niet meer gebruiken) koopt, hij smaakt nooit als de echte Bosche bol uit Brabant. En zo heeft elke streek zijn eigen lekkernijen.
Eigenlijk is dat in de brocante wereld ook.
Franse antiek ziet er heel anders uit dan Duitse en Nederlandse antiek is weer heel anders. Mij maakt het niet zoveel uit, het is mij om het even waar het vandaan komt, ik vind het mooi of niet. Ik vind een Zweeds klepbureautje heel mooi, maar een Frans juwelendoosje vind ik ook prachtig, er zijn geen mooiere poezies dan de Duitse en de oud Hollandse koekplanken...
Maar ik dwaal weer eens af.
Max en ik hebben samen heerlijk gebakken en Jos heeft van zijn Bosche bol gesmuld. De vlaai ging natuurlijk met Max mee naar huis.
Het is werkelijk een brocante recept dat misschien al 80 jaar oud is. Ik leerde echte Limburgse vlaai bakken van mijn schoonmoeder. En nog altijd als ik haar vlaai bak denk ik aan haar uitspraak 'dun van leer en dik van smeer'.
Morgen zet ik het recept van de Limburgse vlaai én van de kruimels op mijn website onder het kopje 'koken en bakken' .
De moeite waard om het eens uit te proberen. Maar ik weet niet of hij net zo lekker wordt als je in een andere provincie woont, volgens mij moet er ook een portie Limburgse liefde met een 'zachte g' in...
Max komt logeren en hij wil graag een Limburgse vlaai bakken, want zo krijg je er geen in Brabant. Dymphy heeft er al vaker een gekocht, daar bij hen in Brabant, maar hij smaakt niet zoals in Limburg. Veel minder lekker.
En zo ga ik in het weekend met Max aan de slag. Hij kiest voor de variant met kruimels en omdat hij appel zo lekker vindt en Jesse kersen, maken we twee verschillende helften.
Omdat Jos zo graag Bosche bollen heeft, niet zomaar een soes, maar de echte, brengt Max een échte Bosche bol mee. Het grappige is, dat waar je hier ook een soes met chocolade ( moorkop, maar dat woord mag ik niet meer gebruiken) koopt, hij smaakt nooit als de echte Bosche bol uit Brabant. En zo heeft elke streek zijn eigen lekkernijen.
Eigenlijk is dat in de brocante wereld ook.
Franse antiek ziet er heel anders uit dan Duitse en Nederlandse antiek is weer heel anders. Mij maakt het niet zoveel uit, het is mij om het even waar het vandaan komt, ik vind het mooi of niet. Ik vind een Zweeds klepbureautje heel mooi, maar een Frans juwelendoosje vind ik ook prachtig, er zijn geen mooiere poezies dan de Duitse en de oud Hollandse koekplanken...
Maar ik dwaal weer eens af.
Max en ik hebben samen heerlijk gebakken en Jos heeft van zijn Bosche bol gesmuld. De vlaai ging natuurlijk met Max mee naar huis.
Het is werkelijk een brocante recept dat misschien al 80 jaar oud is. Ik leerde echte Limburgse vlaai bakken van mijn schoonmoeder. En nog altijd als ik haar vlaai bak denk ik aan haar uitspraak 'dun van leer en dik van smeer'.
Morgen zet ik het recept van de Limburgse vlaai én van de kruimels op mijn website onder het kopje 'koken en bakken' .
De moeite waard om het eens uit te proberen. Maar ik weet niet of hij net zo lekker wordt als je in een andere provincie woont, volgens mij moet er ook een portie Limburgse liefde met een 'zachte g' in...