Geluk zit niet in meer, meer en meer

Het is nog geen zeven jaar geleden dat ik uit het kleuteronderwijs stapte en een webwinkel in brocante startte.
Het was een sprong in het diepe voor mij en aanvankelijk gebeurde er niet veel. Ik startte met wat kleine spulletjes die ik in dozen bewaarde. Na een tijdje werd het teveel en lukte dat in die dozen niet meer. Ik stalde het een en ander uit onder de overkapping achter ons huis. Dat bleek geen oplossing te zijn. Als het regende werden er toch wat spullen nat en textiel werd vochtig. We lieten een glazen schuifpui plaatsen en nu had ik een echte showroom. Maar na een tijdje bleek ook die niet te volstaan en werden er producten in de woonkamer gezet. Ondertussen is bijna de hele woonkamer showroom geworden en hebben wij alleen nog de bank en enkele andere stukken voor onszelf. Het is zo gegroeid en dat is ook prima. Dit was voor mij de enige manier om mijn webshop groter te maken met een breder assortiment.
Mijn winkel groeide en met de winkel ook het aantal klanten en dus ook het aantal gasten dat hier over de vloer kwam. Bijna dagelijks kwamen er klanten, vaak meerdere keren per dag.  Natuurlijk heel leuk en gezellig, vaak met een kopje koffie of thee en iets lekkers erbij. O ja, ik houd ervan, maar op een gegeven moment groeide het een beetje boven mijn hoofd. Toch ging ik maar door.
Ik was alleen nog maar aan het werk. En  s ’avonds als niemand meer kwam en het werk  voor mijn webshop klaar was, wachtte er nog een huishouden op mij. Vaak was er geen tijd meer om echt te koken en tegen de kinderen zei ik vaak dat ik geen ruimte had voor hun bezoekjes. Jos ontliep regelmatig het huis omdat hij door de klanten die kwamen weinig zichzelf kon zijn in ons eigen huis.
En dan overkomt ons een pandemie..
het is ineens stil in huis. Mijn webwinkel blijft druk, maar er komen geen mensen meer binnen. Ik hoef niet heel de dag op te ruimen en ik kan midden op de dag een was weg strijken. Ik kan weer aandacht aan het eten besteden en er zijn rustmomenten. Ik merk dat het mij goed doet. Ik slaap beter en voel me meer ontspannen.
En in die tijd waarin we zo teruggeworpen worden op onszelf, ontdek ik dat steeds meer willen niet gelukkiger maakt.
Het zet me aan het denken en ik realiseer me dat ik veel te ver ging in mijn werk, dat de lijn tussen werk en privé veel te dun geworden was. We worden in deze tijd met de neus op de feiten gedrukt en ik ben mij bewuster dan ooit  van onze kwetsbaarheid. Ik denk erover om een klantendag te organiseren.
Dan valt mijn oog op het artikel ‘sterrenkok tovert met woorden’ En dat stukje geeft voor mij de doorslag.
Deze sterrenkok gaat het kleiner, maar niet minder goed, aanpakken met als motto:
“het geluk zit niet in meer, meer, meer
Dat wat je hebt moet je koesteren”
Mijn besluit staat vast.
Als ik over een tijdje weer mensen thuis ontvang, stel ik één dag in de week onze benedenverdieping open voor gasten. Je kunt dan (meestal) vrijdags op afspraak hier op je gemak rond komen kijken tussen 10.30 uur en 16.00 uur onder het genot van een kopje koffie/ thee en iets lekkers. Je kan dan je bestelde producten ophalen en of iets kopen.
Op andere dagen is er een mogelijkheid om op afspraak je bestelling op te halen aan de deur, maar ons huis blijft dan privé.
Ik ben blij met mijn besluit en ik kijk uit naar de tijd dat ik weer open kan gaan. Ondertussen blijft alles in mijn webshop zoals het was.
Het op deze manier verdergaan, zal voor mij alles meer in balans brengen, want het geluk zit niet in meer, meer en meer….