Essentie
Na een lange mooie kerstperiode zijn alle kerstspullen weer opgeborgen en zijn we aan een nieuw jaar begonnen.
Ergens begin oktober begon voor mijn winkel al de kerstperiode. Ofschoon ik volgens traditie graag de kerstboom en toebehoren tot drie koningen op 6 januari laat staan, wilde ik 2 januari alles opruimen. En daarmee doorbrak ik de zoveelste traditie.
Als je mij een beetje kent, weet je ook dat ik helemaal niet houd van het doorbreken van mooie gebruiken.
En toch gebeurt het en ben ik zomaar op 2 januari helemaal klaar met de kerstmis en bak ik voor het eerst op 6 januari geen driekoningen koek met boon erin. Ik kies ervoor en toch mis ik het. Het stemt mij zelfs een beetje melancholiek. Natuurlijk draait het daar ook niet om, maar alles vervlakt zo en daar wil ik graag voor hoeden. Door alles los te laten wordt zo snel de essentie vergeten.
Elk jaar zo rond oktober begin ik met het tekenen van het kerstverhaal om zo onze kerstwens een persoonlijk tintje te geven, maar de kaartjes die in de bus vallen worden er elk jaar minder. Een wens via social media is ook attent, maar een druk op de knop waarmee je zoveel mensen kunt bereiken als je maar wilt, voelt toch anders dan een persoonlijk kaartje.
En zo zullen we tijdens de jaarwisseling wel de laatste vuurpijl de lucht in geschoten hebben. Ik begrijp het plan erachter helemaal en ook niet zo erg, maar toch…
Misschien ben ik gewoon een ouderwetse brocante dame die niet goed los kan laten.
Door omstandigheden kwam dit jaar niet ons gezin bij elkaar op 1 januari. Ook dat stemt mij melancholiek en misschien ga ik naarmate ik ouder wordt, hier wel allemaal meer waarde aan hechten.
Nog even dan vieren we weer het Paasfeest en komen we als gezin weer bij elkaar.
Ik probeer ook dan zoveel mogelijk van die mooie tradities in ere houden.
Ofschoon dit in het roomse leven het belangrijkste feest is, besteden we hier toch minder tijd aan dan aan het kerstfeest. Komt dat door de romantiek rondom het kerstkind? Zelfs vroeger waren er al veel meer kerstversiersels, dan paas attributen.
Als straks de paashaas weer eieren verstopt, zal ik de essentie van het feest niet vergeten.
En terwijl ik de eerste paashaas candy containers al een plekje geef om ze straks rond de Pasen te verkopen, vergeet ik de prachtige antieke corpussen ook niet…
Ergens begin oktober begon voor mijn winkel al de kerstperiode. Ofschoon ik volgens traditie graag de kerstboom en toebehoren tot drie koningen op 6 januari laat staan, wilde ik 2 januari alles opruimen. En daarmee doorbrak ik de zoveelste traditie.
Als je mij een beetje kent, weet je ook dat ik helemaal niet houd van het doorbreken van mooie gebruiken.
En toch gebeurt het en ben ik zomaar op 2 januari helemaal klaar met de kerstmis en bak ik voor het eerst op 6 januari geen driekoningen koek met boon erin. Ik kies ervoor en toch mis ik het. Het stemt mij zelfs een beetje melancholiek. Natuurlijk draait het daar ook niet om, maar alles vervlakt zo en daar wil ik graag voor hoeden. Door alles los te laten wordt zo snel de essentie vergeten.
Elk jaar zo rond oktober begin ik met het tekenen van het kerstverhaal om zo onze kerstwens een persoonlijk tintje te geven, maar de kaartjes die in de bus vallen worden er elk jaar minder. Een wens via social media is ook attent, maar een druk op de knop waarmee je zoveel mensen kunt bereiken als je maar wilt, voelt toch anders dan een persoonlijk kaartje.
En zo zullen we tijdens de jaarwisseling wel de laatste vuurpijl de lucht in geschoten hebben. Ik begrijp het plan erachter helemaal en ook niet zo erg, maar toch…
Misschien ben ik gewoon een ouderwetse brocante dame die niet goed los kan laten.
Door omstandigheden kwam dit jaar niet ons gezin bij elkaar op 1 januari. Ook dat stemt mij melancholiek en misschien ga ik naarmate ik ouder wordt, hier wel allemaal meer waarde aan hechten.
Nog even dan vieren we weer het Paasfeest en komen we als gezin weer bij elkaar.
Ik probeer ook dan zoveel mogelijk van die mooie tradities in ere houden.
Ofschoon dit in het roomse leven het belangrijkste feest is, besteden we hier toch minder tijd aan dan aan het kerstfeest. Komt dat door de romantiek rondom het kerstkind? Zelfs vroeger waren er al veel meer kerstversiersels, dan paas attributen.
Als straks de paashaas weer eieren verstopt, zal ik de essentie van het feest niet vergeten.
En terwijl ik de eerste paashaas candy containers al een plekje geef om ze straks rond de Pasen te verkopen, vergeet ik de prachtige antieke corpussen ook niet…